Aktualności

Już 20-sta rocznica gdy Jan Paweł II powrócił do Domu Ojca. On pokazał nam dobre, miłosierne oblicze Ojca i błogosławioną Nadzieję, gdy tylko otworzymy drzwi Chrystusowi! On  prawdziwie kochał Boga i wszystkich ludzi! On zawołał: Niech stąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi

On też gorąco kochał Polskę, bo z niej wyrósł, bo w niej miał swoje korzenie i w jej dziejach dostrzegał niewidzialne działanie ręki Boga. W swoim słynnym przemówieniu na placu Zwycięstwa wskazywał jak bardzo Polska i polskość są zjednoczone z Chrystusem. A przecież „nie można zrozumieć człowieka bez Chrystusa i człowiek sam siebie nie może zrozumieć bez Chrystusa!”

My różańcowi rodzice jesteśmy szczególnie wdzięczni za List św. Jana Pawła II O Różańcu Najświętszej Maryi Panny, cenny, piękny i owocny wykład  o tym czym jest modlitwa różańcowa dla człowieka i dla rodziny oraz jak z niej faktycznie korzystać.  Zaś wśród akapitów tego listu znajdziemy słowa jakby wprost odnoszące się do naszej wspólnoty modlitwy, do zawierzenia Bogu przez Maryję naszych dzieci właśnie w rózańcu  - z rozdz. 42 Listu : Czymś pięknym i owocnym jest także powierzenie tej modlitwie drogi wzrastania dzieci. Czyż różaniec nie jest drogą życia Chrystusa od poczęcia do śmierci, aż do zmartwychwstania i wejścia do chwały? (…) Modlitwa różańcowa za dzieci, a bardziej jeszcze z dziećmi, która wychowuje je już od najmłodszych lat (…)  stanowi pomoc duchową, której nie należy lekceważyć.

W Watykanie, dnia 16 października 2002 roku, na początku dwudziestego piątego roku swego Pontyfikatu Św. Jan Paweł II  w Liście o Różańcu NMP, napisał w tym zakresie jakby cząstkę swego testamentu: Patrzę na Was wszystkich, Bracia i Siostry wszelkiego stanu, na Was, rodziny chrześcijańskie, na Was, osoby chore i w podeszłym wieku, na Was młodzi: weźcie znów ufnie do rąk koronkę różańca, odkrywając ją na nowo w świetle Pisma Świętego, w harmonii z liturgią, w kontekście codziennego życia. Oby ten mój apel nie popadł w zapomnienie nie wysłuchany! 

 Tego dnia szczególnie przez modlitwę i wspomnienia, przez różne wydarzenia  i pamięć o największym z rodu Polaków, dziękujemy Bogu za ten dar dla Kościoła, Polski i całego świata.

A dla pamięci o naszym kochanym papieżu jego słowa:

„Nie lękajcie się otwórzcie drzwi Chrystusowi.”

„Bóg jest pierwszym źródłem radości i nadziei człowieka.”

„Człowieka trzeba mierzyć miarą serca."

„Bogatym nie jest ten, kto posiada, ale ten, kto daje.”

„Musicie od Siebie wymagać…”

„Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo…, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta.”

„Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.” „Kto chce naprawdę odnaleźć samego siebie, musi nauczyć się obcowania z przyrodą.”

„Bogatym nie jest ten kto posiada, lecz ten kto daje.” „Jest w ciele ludzkim zdolność wyrażania miłości, tej miłości, w której człowiek staje się darem.”

„Jesteśmy tym bogatsi im więcej rzeczy zbędnych zdołamy odrzucić.”

„Każde życie, nawet najmniej znaczące dla ludzi, ma wieczną wartość przed oczami Boga.”

„Nauczcie się kochać to co dobre, prawdziwe i piękne.” 

"Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!". (Homilia, Warszawa 1979 r.)

"Człowieka (...) nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie". (Homilia, Warszawa, 1979 r.)

"Kościół, idąc za Chrystusem, naucza prawdy, która nie zawsze jest zgodna z opinią większości. Słucha on głosu sumienia, a nie siły, i w ten sposób broni ubogich i pogardzanych". (Adhortacja Familiaris Consortio, 1981 r.)

"Krzyż znaczy: miłość nie zna granic - rozpocznij od tych, którzy są najbliżej ciebie i nie zapominaj o tych, którzy są najdalej". (Nieszpory europejskie, Wiedeń, 1983 r.)

"Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej". (Przemówienie na Okęciu, 1983 r.)

"Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali". (Spotkanie z młodzieżą, Jasna Góra, 1983 r.)

"Rodzina jest sobą, jeżeli buduje się na takich odniesieniach, na wzajemnym zaufaniu, na zawierzeniu wzajemnym. Tylko na takim fundamencie można też budować proces wychowania, który stanowi podstawowy cel rodziny i jej pierwszorzędne zadanie". (Homilia, Wrocław, 1983 r.)

"Cierpienie jest w świecie również po to, żeby wyzwolić w nas miłość, ów hojny i bezinteresowny dar z własnego "ja" na rzecz tych, których dotyka cierpienie". (List apostolski Salvifici Doloris, 1984 r.)

"Szukajcie tej prawdy tam, gdzie ona rzeczywiście się znajduje! Jeśli trzeba, bądźcie zdecydowani iść pod prąd obiegowych poglądów i rozpropagowanych haseł! Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania". (List do młodych całego świata, 1985 r.)

"Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować". (Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.)

Św. Janie Pawle II, módl się za nami